wojowniczy

wojowniczy: {{stl_3}}wojowniczy {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}vɔjɔvɲiʧ̑ɨ{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_9}}adj {{/stl_9}}{{stl_51}}

{{/stl_51}}{{stl_33}}naród{{/stl_33}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_33}}plemię {{/stl_33}}{{stl_14}}kriegerisch{{/stl_14}}{{stl_4}}; {{/stl_4}}{{stl_33}}usposobienie{{/stl_33}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_33}}zachowanie {{/stl_33}}{{stl_14}}streitlustig{{/stl_14}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_14}}kampflustig {{/stl_14}}

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

wojowniczy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. IIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} skłonny do wszczynania wojen, walki; dążący do rozwiązywania konfliktów walką : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wojowniczy lud. Wojownicze ugrupowanie polityczne … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wojowniczy — 1. «skłonny, dążący do walki, do załatwiania swoich konfliktów walką» Wojowniczy naród. Wojownicze plemiona indiańskie. 2. «skłonny do agresywnego, napastliwego zachowania, do zaczepek; świadczący o takiej postawie; czupurny, zadziorny»… … Słownik języka polskiego
czupurny — czupurnyni, czupurnyniejszy «skory do zaczepki, do zwady, do bitki; zawadiacki, zadzierżysty, wyzywający, wojowniczy» Brat czupurniejszy od siostry. Czupurni chłopcy. Czupurny kogut. Czupurna mina. ‹ukr.› … Słownik języka polskiego
wojowniczość — ż V, DCMs. wojowniczośćści, blm rzecz. od wojowniczy a) w zn. 1: Wojowniczość Indian. b) w zn. 2: Wojowniczość usposobienia … Słownik języka polskiego
wojowniczość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. wojowniczośćści, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. wojowniczy: Wojowniczość tubylczego plemienia. Wojowniczość czyjegoś nastawienia. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień

Academic dictionaries and encyclopedias